Lchlip Lchlip
2188
BLOG

Dwie twarze PiS-u

Lchlip Lchlip PiS Obserwuj temat Obserwuj notkę 75

Kazimierz Ujazdowski i Leonard Krasulski - reprezentują dwa oblicza tej samej partii. Okupują w ostatnich dniach medialne czołówki, chociaż z całkowicie różnych powodów. Pierwszy z nich, doktor habilitowany, wieloletni minister kultury, europoseł w Brukseli, uniwersytecki pracownik naukowy i znawca zagadnień konstytucyjnych w Europie, i drugi, plutonowy LWP zdegradowany do stopnia szeregowca w roku 1976 pod koniec swojej służby wojskowej. Pierwszy cieszący się doskonałą opinią w PE nie tylko w swojej dawnej partii, ale również wśród szerokiego grona doceniającego jego intelekt, pracowitość i zaangażowanie w godne reprezentowanie polskich interesów na brukselskim forum i drugi, cichy spokojny i niczym się niewyróżniający poza całkowitym oddaniem swojemu partyjnemu wodzowi.

Europoseł Ujazdowski oddaje partyjną legitymację po kolejnej krytyce działań kierownictwa PiS niespełniających wyborczych obietnic, sejmowy poseł Krasulski miota się ze swoim życiorysem po dotarciu do jego biografii przez dziennikarzy. Opinia wydana przez jego wojskowych przełożonych jest mało chwalebna, jeśli nie całkowicie druzgocąca a powody zdegradowania do stopnia szeregowca nie są znane a on sam nie ma ochoty ich wyjaśniać. Jedyne, czym się chwalił to odmowa wykonania rozkazu w roku 1970 przy wysyłaniu jednostki do tłumienia robotniczych protestów, lecz ówczesna wojskowa władza ludowa nie za bardzo tym się przejęła a nawet w następnych latach awansowała na kolejne stopnie podoficerskie.

Dwie postacie a jakże symptomatyczne postawy. Europoseł Ujazdowski jest kolejną postacią z szeregu tzw. inteligenckich elit głośno i wyraźnie wyrażających krytykę posunięć realizowanego rządowego kursu, niespotykającego się z jakimkolwiek odzewem ze strony swojej (byłej) partii i podejmującego decyzję o jej opuszczeniu, a pan Krasulski – mający na koncie jedynie posłuszeństwo prezesowi Kaczyńskiemu, ukrywający swoją PRL-owską przeszłość. Jakże bliskie skojarzenia z czołową postacią w sprawie TK w osobie byłego prokuratora stanu wojennego tow. Piotrowicza.

Niezależność, sukcesy w pracy zawodowej, obycie, intelekt, uznanie otoczenia przeciwko niejasnej „ludowej” przeszłości, miałkości intelektualnej rekompensowanej posłuszeństwem i nobilitowanie przez Prezesa na bliskiego zausznika staje się coraz wyraźniej „twarzą” dobrej zmiany. Krytycy nie zasługują na dyskusję, niezależni nie cieszą się dopuszczeniem do kręgu zaufanych a fachowcy nie muszą dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem.

Misiewiczów, Krasulskich, Błaszczaków, Piotrowiczów i Terleckich nie brakuje w otoczeniu Jarosława Kaczyńskiego. „Aparatczyki” są podstawą jego działań, jego wymarzoną kadrą realizującą polecenia i nieskażoną własnymi sukcesami. To oni są kuźnią realizowanej polityki przyjmujących bez cienia sprzeciwu wszelkie pomysły swojego przełożonego. Nie odważą się na jakiekolwiek krytyczne słowo, gdyż bez swojego naczelnika nie istnieją. Sukcesy zawdzięczają tylko jemu i tylko on wynosi ich na stanowiska, co odpłacają bezwzględnym posłuszeństwem.

Ujazdowscy odchodzą, krytykują, próbują coś nie tyle zmienić, co wytłumaczyć i skłonić do refleksji, lecz nie są to metody akceptowalne w modelu władzy tworzonej od zawsze przez prezesa PiS-u. To cecha zresztą wszystkich autorytarnych postaci nieumiejących sobie poradzić z krytyką niezależnie od tego jak byłaby słuszna. Model władzy przez nich proponowany nie jest stworzony do konsultacji, rozmowy, przekonywania i przerzucania się argumentami. Uznanie racji kogokolwiek w jakiejkolwiek postaci to oznaka słabości a nie mądrości i osłabia, w ich oczach, pozycję wszystkowiedzącego lidera decydującego, na co „poddani” mogą sobie pozwolić.

Odchodzenie elit, czyli niezależnych, głośno wyrażających swoje wątpliwości i próbujących przekonywać osób z pewnym intelektualnym dorobkiem jest w „Prawie i Sprawiedliwości” faktem. Jest to proces ciągłego demontaży myślowego i konceptualnego potencjału, jakie ta partia posiada. Nie jest to zbyt optymistyczne dla ciągłości rządowej ekipy tracącej sympatyków we własnych szeregach, mających szerzyć idee stojące u podstaw wyborczego zwycięstwa.

Lchlip
O mnie Lchlip

Z dystansu ale nie z boku. Anonimowych blogowiczów "tykam". Pan/Pani są dla mnie osobami z nazwiskiem.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka