Pan Magierowski dziwi się. Zaskoczoną Europą „opieszale” reagującą na poczynania pieszczotliwie nazwanego von Puttina. Oburza się i ironizuje na temat podjętych sankcji wizowych i ewentualnych gospodarczych, dokonując karkołomnych porównań amerykańskich marines ze specnazem, zatapiając okręty flagowe Floty Czarnomorskiej i organizując parady wojskowe w Berlinie z hitlerowską swastyką. Konkluduje mocnym akcentem: Unia Europejska żyje w matriksie. Można by dodać: a pan redaktor bawi się w popularne w czasach zeszytów kartkowych grę w statki, „trafiony, zatopiony”.
Rozważania pana Magierowskiego, znanego publicysty „Rzepy”, zajmują się poważnym politycznym konfliktem w satyryczny sposób. Uświadamia nam to co właściwie wszyscy wiedzą czyli o tym jak Zachów broni swoich ekonomiczno-gospodarczych interesów i próbuje znaleźć rozwiązania krymskiego konfliktu w sposób najmniej te interesy naruszające.Robi to w ramach UE czyli związku 28 państw oraz wspólnie z Amerykanami w sposób wyjątkowo szybki, odpowiedzialny i nakierowany na najbardziej czułe punkty putinowskiej agresji: gospodarkę, ekonomię, putinowskich oligarchów decydujących o rosyjskich dochodach jednocześnie prowadząc dyplomatyczną i medialną ofensywę.
Dla redaktora „Rzepy” sytuacja nieakceptowalna bo przecież dyktator Putin może więcej, szybciej, bardziej bezczelnie i bez żadnych skrupułów. No ale niestety tzw. demokracja ma swoje ograniczenia a EU nie jest caratem z KGeBowcem na tronie. Działa wolniej, zwołuje narady, konsultuje się i uzgadnia wspólne stanowisko wykorzystując cywilizowane formy wypracowane przez wieki i próbuje rozmawiać z Putiniem. Ma to swoje wady ale chyba więcej zalet i nie bez kozery Ukraina chce w przyszłości stosować takie same metody politycznego współżycia w Europie.
Nie wiadomo właściwie co pan Magierowski proponuje. Tak jak wielu podobnych mu krytykantów nie wysuwa żadnych propozycji. Może chciałby amerykańskich marines na Krymie a F16 nad Kijowem? Albo polski korpus ekspedycyjny w Doniecku ramię w ramię z węgierskimi czerwonymi beretami? Może przestać kupować ruski gaz i zacząć palić w fabrykach polskim węglem, nie sprzedawać Moskwie polskich jabłek i świń oraz zacząć bojkotować Siemensa i włoskich producentów makaronów ponieważ handlują z Moskwą? Można by też zacząć namawiać Obamę do wprowadzenia na Morze Czarne kilku lotniskowców aby pokazali ruskim gdzie raki zimują.
Można przecież zacząć działać zdecydowanie i z przytupem i to już od jutra. A dzisiaj otworzyć armijne punkty rekrutacyjne w europejskich stolicach.
Europa jest zaskoczona i budzi się ze snu. I bardzo dobrze. To czego zawsze chcieliśmy staje się ciałem. Świadomość zagrożeń ze strony rosyjskiego agresora dociera w końcu do świadomości przeciętnego Holendra, Anglika czy Niemca. To proces trudny i Putin nam w tym pomaga. Zajmując Krym zmusza do akcji i tym samym utrudnia sam sobie ewentualne zbrojne działania przeciwko wschodniej Ukrainie. Europejska a właściwie światowa koalicja formuje się, Amerykanie bardzo aktywnie włączają się do politycznych i militarnych rozgrywek o Krym a ich symboliczne siły wojskowe pojawiają się w końcu w Polsce. Europa zaczyna w końcu szukać alternatyw dla gazu z Gazopromu, polskie credo polityczne o zagrożeniu ze wschodu zaczyna zdobywać coraz większy posłuch a europejski przedsiębiorca robiący z Rosją interesy zaczyna odczuwać w swojej portmonetce jak bardzo może to być niepewny interes.
Dla polskiej racji stanu same plusy nie wspominając nawet o największym czyli Ukrainie stającej się powoli naszym sprzymierzeńcem na wschodzie. W długoletnie perspektywie stosunków europejskich rozwiązania dla nas korzystne dające Polsce szansę na odgrywanie większej roli w Unii Europejskiej. Warto aby redaktor Magierowski chciał dojrzeć i te, tak przecież istotne elementy a nie ograniczał się do gry w „trafiony, zatopiony”.
